سه فرض رایج استراتژی ابری را حذف کنید

ابر همه جا هست: طبق گفته گارتنر، پیش‌بینی می‌شود که هزینه‌های خدمات ابری عمومی در سال 2021 به 396 میلیارد دلار برسد و در سال 2022 با رشد 21.7 درصدی به 482 میلیارد دلار برسد. و تا سال 2026، گارتنر پیش‌بینی می‌کند که هزینه‌های ابر عمومی از 45 درصد کل هزینه‌های فناوری اطلاعات شرکت‌ها فراتر رود. ، از کمتر از 17 درصد در سال 2021 افزایش یافته است.

اما چند شرکت به طور کامل از مزایای بالقوه ابر – و محدودیت‌هایی که می‌تواند تحمیل کند – در طول مسابقه مهاجرت درک می‌کنند؟ در یک چشم‌انداز پیچیده در حال تکامل، پیشنهادات فعلی توسط بازیگران اصلی ابر ممکن است ترکیب ضروری از انعطاف‌پذیری و کنترلی را که امروزه سازمان‌ها به آن نیاز دارند، اجازه ندهند. در همان زمان، با نزول شرکت ها به سمت تحول دیجیتال، تعداد برنامه های کاربردی شرکتی که آنها استفاده می کنند در هر بخش افزایش می یابد.

این بدان معناست که شرکت ها ممکن است نیاز به تجدید نظر و ارزیابی مجدد مفروضات استراتژی مشترک ابر و همچنین تجدید نظر در برخی تصمیمات سرمایه گذاری داشته باشند. برای مثال، شرکت من نمی‌خواهد در استفاده از نرم‌افزار یک شرکت قفل شود، و بیشتر از آن با استفاده از نرم‌افزار منبع باز. بسیاری از سرویس‌های نرم‌افزار ابری با تخصص منبع باز، جایگزین رقابتی برای زیرساخت‌های ابری مالکیت عمومی یک شرکت هستند.

در نتیجه، شکل خدمات ابری – و مسائلی که سازمان‌ها باید در مورد آنها فکر کنند – تغییر کرده است. در اینجا، مفروضات رایج در مورد استراتژی ابر و آنچه سازمان ها برای بهره مندی از ابر باید در نظر بگیرند را مورد بحث قرار می دهیم.

فرض: مهاجرت به ابر باعث کاهش هزینه ها و افزایش امنیت می شود

دو بزرگ ترین استدلال برای مهاجرت به فضای ابری، فرصت کاهش هزینه های کلی فناوری اطلاعات و استفاده از کنترل های امنیتی بهتر است. با این حال، در حالی که پتانسیل برای صرفه جویی در هزینه وجود دارد، در بسیاری از موارد، سازمان ها برای راحتی بیشتر هزینه می پردازند و هزینه ها می توانند روی هم انباشته شوند. به عنوان مثال، اگر مانند یک زیرساخت قدیمی فناوری اطلاعات مدیریت شود، سرویس‌های ابری خارج از جعبه معمولاً گران‌تر از زیرساخت‌های فضایی خود میزبان هستند. در طول روز، شرکت‌ها برای انعطاف‌پذیری ذخیره، حذف و مقیاس‌بندی سریع پرداخت می‌کنند و این فرصت را دارند که از این انعطاف‌پذیری برای کاهش هزینه‌ها استفاده کنند.

که منجر به بازگرداندن ابر شد: تا سال 2019، IDC پیش‌بینی می‌کند که تا 50 درصد از بارهای کاری ابری عمومی به زیرساخت ابری در محل یا خصوصی بازگردانده می‌شود تا از بهترین گزینه‌ها برای بارهای کاری خاص استفاده شود.

از نظر امنیت، ابر ممکن است کنترل‌های پیچیده‌تری داشته باشد که اجرای آن‌ها آسان‌تر از زیرساخت‌های فضایی است. با این حال، ماهیت غیرمتمرکز ابر به طور کلی می تواند موقعیت های امنیتی پیچیده تری را ایجاد کند – که سازمان نمی تواند آنها را کنترل کند. نظرسنجی اخیر IDC نشان داد که تقریباً همه شرکت‌ها نوعی از نقض داده‌های مجازی را تجربه می‌کنند. این بدان معناست که شرکت ها باید اهداف محیط امنیت فناوری اطلاعات را در هر ناحیه از پشته ابری در نظر بگیرند و تعریف کنند.

فرض: در یکی از بهترین ارائه دهندگان ابر برای تجارت خود بمانید

اگرچه ممکن است راحت باشد، بسیاری از سازمان‌های سطح سازمانی متوجه می‌شوند که مدل شبکه استاندارد یک ارائه‌دهنده اصلی ابر نیازهای انعطاف‌پذیری آنها را برآورده نمی‌کند. سازمان‌های پیشرفته فناوری اطلاعات می‌توانند فرصت‌هایی را برای بهینه‌سازی هزینه‌ها و زمان برای بازاریابی با جابجایی حجم کاری خود بین ارائه‌دهنده‌های ابری و بین ابر و درون‌برد پیدا کنند.

همچنین مهم است که بدانید «ارائه‌دهندگان ابر» به سه فروشنده بزرگ زیرساخت‌های ابری محدود نمی‌شوند – تا زمانی که بسیاری از ISV‌ها ارائه‌دهنده‌های ابری خودشان باشند. به عنوان مثال، کاربران پایگاه داده پیشرفته ممکن است به عملکرد بالا، رفتار پیچیده و پیکربندی‌های پیشرفته‌ای که در پیشنهادات مدیریت شده توسط ارائه‌دهنده ابری موجود نیستند، تکیه کنند. علاوه بر این، اگر کاربران پیشرفته پایگاه داده از پایگاه‌های داده منبع باز مانند PostgreSQL استفاده کنند، احتمالاً می‌خواهند که ناحیه پشته توسط ارائه‌دهنده‌ای که یک شرکت پایگاه داده در هسته آن است، ارائه شود، نه یک شرکت زیرساخت که صدها برنامه و سرویس دیگر را مدیریت می‌کند. امروزه، به دلیل گرایش به آزادسازی سرویس های ابری، سازمان ها می توانند کنترل بیشتری بر روی استقرار پایگاه های داده در فضای ابری به دست آورند.

در نهایت، در حالی که معماری‌های ترکیبی می‌توانند هزینه‌ها را کاهش داده و انعطاف‌پذیری را افزایش دهند، ماهیت داده‌محوری شرکت‌ها اکنون چالش‌های بیشتری را به همراه دارد. انتقال داده ها و پایگاه داده ها بسیار سخت و زمان بر است و توقف موقت و خروج از سرویس داده ابری اختصاصی بسیار دشوار است. فروشندگان مستقل ابری می‌توانند با آزاد کردن خدمات ارائه‌دهنده ابری، که آزادی و انعطاف‌پذیری را از طریق یک رویکرد ناشناس ابری فراهم می‌کنند، صرفه‌جویی در هزینه را تسهیل کنند.

فرض: ابرها منظره بالغی هستند که تغییر نمی کنند

فضای ابری یکی از سریع‌ترین حوزه‌های فناوری اطلاعات در حال رشد در میان صنعت است. اما در حالی که تحقیقات نشان می دهد که 92 درصد از محیط های فناوری اطلاعات حداقل مبتنی بر ابر هستند، پذیرش ابر شرکتی در مراحل اولیه تحول مهمی برای همه شرکت ها باقی می ماند. به دور از یک چشم انداز ایستا بالغ، فناوری ابر به تکامل خود ادامه می دهد.

یکی از تغییرات مهم فناوری در فضای ابری در دهه گذشته کاهش مداوم هزینه‌های محاسباتی و زیرساختی بوده است. ایجاد ابزارهای توسعه و استفاده از زبان های برنامه نویسی نیز آسان تر شده است، که به ابزارهای توسعه اجازه می دهد تا از متخصصان فناوری اطلاعات به سازمان های دیگر گسترش یابند.

سرانجام، از آنجایی که سازمان‌های اولویت‌دار کنترل بیشتری بر راحتی ابر عمومی در دست می‌گیرند، تخصص فنی ابر در زمینه‌های مختلف در میان فروشندگان خدمات مختلف گسترش یافته است. این ارائه دهندگان در نحوه ارائه خدمات ابری – مانند پایگاه داده به عنوان خدمات – که از زیرساخت ابر عمومی ادغام نشده اند و تعریف خدمات مدیریت شده را تغییر می دهند، خلاق تر می شوند.

Cloud Evolution: یک عمل متعادل کننده

در حالی که رشد فوق العاده و انرژی و بحث های زیادی در مورد ابرها وجود داشته است، این هنوز در مراحل اولیه تکامل ابرها است. چیزی که با ظهور سازمان‌ها از مراحل اولیه پذیرش ابر تغییر کرد این بود که شرکت‌ها می‌خواستند سفارشات کنترل بالاتری را حفظ کنند، نه اینکه روی یک فروشنده ابری واحد بمانند. این منجر به یک رویکرد چند ابری می شود که شامل گسترش پویاتر بین فضای ابری سنتی و عمومی است: طبق مطالعه رفتار خرید کاربر نهایی ابری گارتنر 2020، 76 درصد از پاسخ دهندگان گزارش می دهند که از بیش از یک ارائه دهنده ابر استفاده می کنند.

فروشندگان نرم افزار مستقل جدید وارد این چشم انداز در حال تحول می شوند و نحوه مدیریت خدمات را تغییر می دهند تا نیازهای مشتری را منعکس کنند و تخصص بیشتری را در مناطق ابری خاص و پلت فرم های منبع باز ارائه می دهند. در نهایت، همانطور که خدمات ابری این فرآیند جداسازی را طی می‌کنند و از معماری یکپارچه دور می‌شوند، تلاش‌های استراتژی ابری اقدامی متعادل بین کنترل و راحتی خواهد بود. شرکت ها باید در مورد خدمات مورد استفاده از فروشندگان بزرگ ابر و خدماتی که ارائه دهندگان مستقل ابر می توانند با تخصص مورد نیاز ارائه دهند، استراتژیک فکر کنند.

این مقاله توسط Insights، بازوی تخصصی محتوای MIT Technology Review تهیه شده است. این توسط تحریریه MIT Technology Review نوشته نشده است.