ماموریت لوسی ناسا در آستانه پرتاب است. با اجداد منظومه شمسی آشنا شوید

از 4 میلیارد سال پیش ، یعنی آغاز شکل گیری منظومه شمسی ، سیارک های کوچک و بزرگی در اطراف مشتری جمع آوری شده اند. محققان و دانشمندان تصور می کنند که این سیارک ها در واقع بقایای مواد اولیه سیارات بیرونی مانند مشتری و زحل هستند. بنابراین ناسا تصمیم گرفت یک فضاپیما را برای اطلاع از اجداد آسمانی به این منطقه بفرستد.

این جسم که “تروجان سیارک” نامیده می شود ، در دو گروه به دور خورشید می چرخد ​​و مشتری در مدار آن قرار دارد. هر دو در دو نقطه لاگرانژی ثابت در فواصل مساوی از خورشید و مشتری واقع شده اند و در تعادل گرانشی این دو توده بزرگ قرار دارند.

مأموریت لوسی ناسا اولین فضاپیمایی خواهد بود که نیروهای نیروهای مشتری را رصد کرده و اطلاعات را به زمین ارسال می کند. این مأموریت از فسیل اجدادی معروف انسان نامگذاری شده است و این استخوان فسیلی ، لوسی ، اطلاعات بی نظیری در مورد تکامل انسان ارائه می دهد. فضاپیمای لوسی ، مانند این فسیل ، دانش منشاء این سیاره را تغییر داده و اطلاعات جدیدی در مورد نحوه عملکرد منظومه شمسی ارائه می دهد. علاوه بر این ، ممکن است این جسم حاوی ترکیبات آلی باشد که زمین اولیه را تشکیل می دهند.

لوسی وقت تلف کرد

این فضاپیما با موشک اطلس 5 در 15 اکتبر 2014 ساعت 13:04 به وقت تهران به فضا پرتاب می شود و ماموریتی 12 ساله را در هشت سیارک مختلف در منطقه آغاز می کند. یکی از این سیارک ها در کمربند اصلی سیارک ها بین مریخ و مشتری قرار دارد و هفت تای دیگر سیارک های تروا هستند. چهار تروجان یک سیستم دودویی هستند که لوسی را با یک هدف هدف قرار می دهند.

جزئیات ماموریت لوسی

برای درک بهتر ابعاد و اندازه لوسی ، لازم به ذکر است که طول فضاپیما 14.25 متر ، عرض 2.7 متر و ارتفاع 3.8 متر و وزن آن 821 کیلوگرم است. قطر صفحه خورشیدی 7.3 متر است.

مسیر پیچیده فضاپیمای لوسی از هر دو گروه عبور می کند و سه نوع اجسام رایج در منطقه را می بیند: انواع C- ، P- و D. P- و D-trojans قرمز تیره مانند سیارک های یخی کمربند کوئیپر واقع در خارج از نپتون هستند. تروجان های نوع C عموماً خارج از کمربند اصلی سیارک ها ، بین مریخ و مشتری قرار دارند. به نظر می رسد همه تروجان ها دارای ترکیبات کربن زیادی هستند و در زیر لایه ای از گرد و غبار غنی از آب و سایر مواد گازی قرار دارند.

هیچ مأموریت فضایی دیگری در تاریخ به مقاصد متعددی در اطراف خورشید ارسال نمی شود و لوسی اولین نفر خواهد بود. لوسی برای اولین بار اجسام اولیه اولیه در منظومه شمسی را که سیاره ما را تشکیل می دهند ، نشان می دهد.

تصویر زیر مسیر لوسی را با رنگ سبز در موقعیتی نشان می دهد که یک نتیجه ثابت در نظر گرفته می شود و مسیر لوسی به شرح زیر است. هنگامی که پرتاب می شود ، لوسی برای بار دوم از زمین عبور می کند و با استفاده از نیروی گرانشی زمین به او کمک می کند تا به سرعت حرکت کرده و وارد تروجان شود.

در سالهای 2027 و 2028 ، لوسی از گروه L4 در سیارک Eurybates و ماه Polymele ، که با رنگهای سفید و صورتی مشخص شده بود ، دیدن کرد. علاوه بر این دو ، وی در این مدت سیارک های Leucus و Orus را که با رنگ قرمز نشان داده شده اند نیز بررسی کرد. هنگامی که از گروه L4 تا L5 شروع می شود ، از کمربند اصلی سیارک ها عبور کرده و در سال 2025 به سیارک دونالدوهانسون می رسد. جالب اینجاست که نام این سیارک از کشف فسیل لوسی گرفته شده است.

پس از این ملاقات ، لوسی دوباره به زمین نزدیک می شود و از گرانش زمین برای افزایش سرعت خود استفاده می کند. در سال 2033 ، گروه L5 سیارک دوتایی Petroclus-Menoetius را کشف کرد. لوسی پس از اتمام ماموریت و بازدید از سیارک Petroclus-Monotius آزاد می شود و هر شش سال یکبار در مدار ثابتی به دور گروه دوم تروجان می چرخد ​​و می تواند هزاران یا حتی میلیون ها سال در این مدار بماند.

هدف علمی مأموریت

اجسام ابتدایی که کره زمین را تشکیل می دهند هنوز ترکیبات جدایی ناپذیری ندارند و ما هنوز می توانیم تنوع ترکیبات شیمیایی موجود در سیارک ها را تا به امروز مشاهده کنیم. به همین دلیل ، لوسی برای درک بهتر سیارک های مختلف ، باید ماموریت های علمی خاصی را روی هریک از این سیارک ها انجام می داد.

یکی از ماموریت های لوسی مطالعه جغرافیای سطح این سیارک است. لوسی مجبور شد از این ابزار برای گرفتن نقشه از سطح ، سطح سفیدی یا بازتاب نور سطح ، دهانه و توزیع اندازه سیارک استفاده کند. علاوه بر این ، لازم است خواص ساختار سطح و لایه های سیارک مورد بررسی قرار گیرد و عمر هر لایه مشخص شود.

هدف علمی دیگر لوسی مطالعه رنگ و ترکیب سطح هر سیارک بود. همانطور که گفته شد ، در این مرحله ، رنگ ، ترکیب و سایر ویژگیهای سنگهای سطح سیارک مورد بررسی قرار می گیرد و توزیع مواد معدنی ، یخ و مواد آلی تعیین می شود.

در مرحله ای دیگر ، لوسی ساختار داخلی این سیارک را بررسی کرده و جرم و چگالی آن را بدست می آورد. علاوه بر این ، لوسی از ابزارهایی برای مطالعه ترکیب شیمیایی ساختارهای سیارک ها استفاده می کند. لوسی این کار را با کاوش دهانه ها ، شکاف ها و موادی که از سیارک ها خارج می شود انجام می دهد.

یکی از چیزهایی که لوسی را مجذوب خود کرد مطالعه او در مورد ماه و حلقه سیارک بود. برخی از این سیارک ها ممکن است دارای قمر یا حلقه سنگ جامد باشند. این حلقه در واقع یک یا چند قمر است که قدرت کافی برای ادغام و تشکیل یک توده مستقل را ندارند و در اطراف سیارک پخش شده و حلقه ای را تشکیل می دهند.

ابزار علمی لوسی

در این ماموریت ، لوسی با چندین ابزار کنترل از راه دور کار می کند و تروجان ها را بررسی می کند:

• L’Ralph: این ابزار در مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا ساخته شده است و از دو قسمت تشکیل شده است. آرایه تصویربرداری طیفی خطی آتالون یا LEISA ابزاری است که می تواند از طیف سنجی برای تشخیص ترکیب سطح سیارک ها استفاده کند. قسمت دیگر دستگاه Visible Multi-Spectrum Camera یا MVIC است که تصاویر رنگی از سطح یک سیارک گرفته و به شناسایی ترکیب آن کمک می کند.
• L’LORRI: این دستگاه یک دوربین تشخیص رنگ از راه دور است که می تواند تصاویر دقیقی از سیارک ها بگیرد.
• L’TES: طیف سنج تابش حرارتی می تواند با مشاهده طیف تابش مادون قرمز از سطح تروجان ، دمای سطح تروجان را اندازه گیری کرده و به شناسایی خواص فیزیکی مواد سطحی سیارک کمک کند.

علاوه بر همه این ابزارها ، لوسی دارای یک دوربین ناوبری است که به شناسایی شکل و فرم تروجان کمک می کند. آنتن سقفی لوسی دو کاربرد دارد که برای ارتباط با زمین و همچنین برای آزمایش صدا و اندازه گیری توده تروا استفاده می شود.